ارتحال امام

این غزل در سال 1368 به مناسبت ارتحال ملکوتی امام خمینی رحمت الله علیه سروده شده و در بهار  و زمستان سال 1372 در کتاب (زاشک پرس حکایت)توسط موسسه تنظیم و نشر آثار امام(ره) به چاپ رسیده است گر چه نیاز به ویرایش داشت ولی نخواستم حال هوای اولیه را از آن بگیرم.

سلسله موی تو

یک عمر اسیر خم گیسوی تو بودم 

دلبسته در آن سلسله موی تو بودم 

هر در زدم و خواستم از هر که نشانت

سرگشته چو مجنون به تکاپوی تـو بودم

آندم که نشان یافتم از کــوی تو،دیگر

محــروم ز دیدار گــــل روی تـو بودم

افسوس که هرگز نشدم مــحو جـــمالت 

شایدکه نه شایسته ی درکوی توبودم

من بهر کسی لب نگشودم به ثنایی

اما همه عمر ثنا گوی تو بودم

منبع:

زاشک پرس حکایت

چاپ اول ، بهار 1372

چاپ دوم،زمستان 1372

موسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی (س)

خلیل صارمی نایینی « ناصر»